Στην εποχή του διαστήματος, όπως χαρακτηρίζεται αυτή που διανύουμε, σημειώνεται ιλιγγιώδης τεχνολογική πρόοδος και η ματιά μας βρίσκεται στο διάστημα, έξω από τον πλανήτη μας. Όπως θα περίμενε κανείς αυτό το γεγονός θα σήμαινε ταυτόχρονα κοινωνική και ατομική πρόοδο με τη βοήθεια των δυνατοτήτων της νέας τεχνολογίας, προς μια λειτουργικότερη, αποδοτικότερη ζωή ανοικτή σε νέες ιδέες, ανεκτικότερη σε νέα σχήματα και βασιζόμενη στην ατομική, πνευματική ανάπτυξη και πιο κοντά σε μια ανθρωπιστική ηθική. Η αλήθεια όμως είναι άλλη. Σαν πόλοι δύο μαγνητών, αντίθετοι, σπρώχνουν μακριά οποιαδήποτε προοπτική να συμβαδίσουν, λειτουργούν σε αντιδιαστολή και συνεχώς απομακρύνονται, η μια κατάσταση από την άλλη. Ο άνθρωπος που κοιτά άφωνος αυτή τη καταιγιστική εξέλιξη, ασφυκτιά, νιώθει μοναξιά, ο προσωπικός χώρος, υλικός, πνευματικός και ψυχολογικός, αντί να διευρύνεται, συρρικνώνεται, δεν υπάρχει έδαφος για ανάπτυξη ενώ παρακολουθούμε με την αίσθηση του ανήμπορου να αντιδράσει, κλεισμένοι οικιοθελώς στο προσωπικό «κλουβί» μας, στο κέλυφος που δημιουργήσαμε ψυχολογικά πιστεύοντας πως θα μας προστατεύσει από τον κόσμο. Το αποτέλεσμα, η απομόνωση, η αποδυνάμωση, η αποκτήνωση. Συνηθίζουμε ολοένα και περισσότερο στην πρόοδο όχι σαν ένα ταξίδι στο σύμπαν που θα μας συστήσει νέους κόσμους και ιδέες αλλά σε αυτή που αποδέχεται όλα τα δεινά και την καταστροφή του ήδη υπάρχοντος, σε αυτόν που ζούμε και αναπνέουμε, τον δικό μας πλανήτη και σε παραβολή, το δικό μας σώμα, τον εαυτό μας. Η ματιά μας ανοίγει σε ολοένα και μεγαλύτερο χώρο στο σύμπαν και την ίδια στιγμή διεκδικούμε ολο και λιγότερο προσωπικό, ασφαλή χώρο.
Ποιος είναι αυτός στο σύγχρονο κόσμο μας;
Πώς ο μοντέρνος άνθρωπος αντιδρά σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο;
Είναι η φυγή η λύση;
Τι έχει πραγματική σημασία για την ουσία του ανθρώπου;
Έχει αξία ή και λειτουργικότητα η πολιτιστική και φυσική κληρονομιά του πλανήτη μας;
Σε ποιον ανήκει η τεχνολογία, σε ποιον ανήκουν οι νέοι κόσμοι, οι πλανήτες...;
Ποιος είναι ο ασφαλής χώρος μας μέσα και έξω από τον εαυτό μας;

Σκηνική σύλληψη, σκηνοθεσία: Fiorela Mastrokalou

Production: EQUUS Art Company
Performers: Max Stanford, Alberto Monreal
Sound and visual design / Video: Stratos Giannatsis

Είσοδος 5 ευρώ