Στις 17 Μαΐου 1990, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αφαίρεσε την ομοσεξουαλικότητα από τον κατάλογο των ψυχικών διαταραχών. Σε ανάμνηση αυτής της ημέρας, τα τελευταία χρόνια η 17η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, αναγνωρισμένη και από το Ευρωκοινοβούλιο.
Η Ελλάδα ανήκει στις πιο ομοφοβικές χώρες της Ευρώπης:
– η ελληνική νομοθεσία δεν αναγνωρίζει δικαιώματα στα ομόφυλα ζευγάρια
– σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της ΕΕ, το 64% των Ελλήνων κι Ελληνίδων δηλώνει ότι η δυσμενής μεταχείριση λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού των πολιτών είναι «πολύ η αρκετά διαδεδομένη»
μόνο το 17% των Ελληνίδων κι Ελλήνων αναφέρουν ότι έχουν φίλους/ες γκέι ή λεσβίες
– στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα, έρευνες δείχνουν ότι τα LGBT1 άτομα έχουν 26% λιγότερες πιθανότητες απάντησης ως υποψήφιες/ οι σε θέσεις απασχόλησης.
Σημαντική είναι κι η θεσμική ομοφοβία, όπως αυτή εκφράζεται από φορείς όπως το ΕΣΡ με τα πρόσφατα πρόστιμά του (και το ακραίο σκεπτικό του) και η Εκκλησία
Αυτό που τρέφει την ομοφοβία είναι η ΑΓΝΟΙΑ: η κοινωνία δεν έρχεται σε επαφή με γκέι και λεσβίες κι ενισχύει έτσι τα ομοφοβικά στερεότυπα και συμπεριφορές. Στο βαθμό που εμείς αποδεχόμαστε τον εαυτό μας και παύουμε να κρυβόμαστε, δίνουμε στην υπόλοιπη κοινωνία τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή μαζί μας. Αυτό στηρίζει το Φεστιβάλ μας φέτος με το σύνθημα – διαπίστωση ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ.